Op 15 oktober jl. stond er een treffende column van Dennis Captein in het AD Groene Hart.
Anno 2020 worden dit soort fouten nog steeds gemaakt, ondanks het VN-verdrag handicap dat in 2016 in werking is getreden in Nederland.
Column
DENNIS CAPTEIN
Weet je wat het probleem is van mensen die voor gehandicapten beslissen? Ze zijn niet gehandicapt.
Ooit zaten ze eens voor de grap honderd meter in een rolstoel en in hun jeugd speelden ze ezeltje prik met een blinddoek voor, maar verder reikt hun ervaring niet. Als zij vervolgens verantwoordelijk worden gemaakt voor de grootte van bijvoorbeeld een lift voor gehandicapten in een openbaar gebouw, krijg je geheid problemen.
,,Verkeerde zuinigheid”, zeiden mensen toen deze week bekend werd dat de lift van de nieuwe bibliotheek in Alphen te klein bleek voor elektrische rolstoelen en scootmobielen. Geloof mij, dat gebouwtje kostte 20 miljoen euro en er is op helemaal niets bezuinigd. Deze fout is gemaakt omdat de ontwerpers mensen zijn die op twee benen lopen en visueel geen beperking kennen. Onwetende mensen dus.
De verantwoordelijke wethouder Kees van Velzen loopt niet mank en door zijn brilletje ziet hij alles haarscherp. Hij zegt, net als de Amsterdamse architect Jos van Eldonk (ook niet gehandicapt), dat er conform het Bouwbesluit is gehandeld. Dat is waar, maar zo vegen zij hun straatje wel erg makkelijk schoon. Weet je wat het probleem is met het Bouwbesluit? Precies, dat is geschreven door bureaucraten die lopen als kieviten en kijken als haviken.
De bibliotheek in Boskoop, vorige maand geopend, kampt met hetzelfde probleem. Ook elders in Nederland gebeuren rare dingen. In Gouda werd een lantaarnpaal geplaatst in het midden van een wandelpad voor blinden en slechtzienden: een smalle strook met geribbelde tegels. Die plek had iemand zonder zicht natuurlijk nooit bepaald.
Overheden moeten de lamme en de blinde structureel betrekken bij bouw- en infraprojecten. Anders leidt de lamme de blinde en gaat het fout.
